qəhət

is. <ər.> Qıtlıq, yoxluq; quraqlıqdan məhsulatın və s. -nin yetişməməsi, azlığı, tapılmaması. Qəhət olmaq, qəhətə çıxmaq – tapılmamaq, yoxa çıxmaq.

◊ Başına (başıma) iş (sənət və s.) qəhətdir? (qəhət idi?) – lazımsız, yersiz iş görən adama deyilir, yaxud öz işindən narazılığı ifadə edir. <Hacı Qara:> Sizin təqsiriniz nə yerə sığışır, nə göyə, . . başınıza sənət qəhət olubdur? M. F. A.. <Mirzə Cavad:> A məlun, . . məgər başına iş qəhətdir? Ə. H..